کسانی می توانند بمانند که بوقلمون نباشند

وضعیت روزنامه نگاری امروز و دیروز اصلا قابل قیاس با یکدیگر نیست. احمد سمیعی مورخ برجسته تاریخ معاصر این مطلب را در گفت و گوی خود با پرانتز عنوان می کند و اظهار می دارد:در گذشته کسانی که در مطبوعات در طی سالهای 26 تا 34 قلم می زدند افراد مشخصی بودند که گاهی در ده – دوازده روزنامه سرمقاله می نوشتند، به خاطر دارم روزی به اتفاق تنی چند از دوستان قدیمی برای صرف ناهار رفته بودیم یکی از دوستان که برای روزنامه ای سرمقاله نوشته بود در این جمع حضور داشت از قرار معلوم مقدار سرمقاله کمتر از حجمی بود که برای آن در روزنامه در نظر گرفته بودند.در همین حین کودکی در جمع ما حاضر شد و دو تومان به دوست ما داد و گفت آقای سردبیر گفته اند مطلبی که نوشته اید دوازده سطر کم دارد اگر ممکن است لطفا به همین مقدار مطلبتان را کامل کنید .دوست ما گفت دقیقا به یاد ندارم که چه نوشته ام اما ایرادی ندارد الان می نویسم تا ببری! وضعیت سانسور هم متفاوت بود تمام سانسور دردست فردی به نام محرمعلی خان بود اما در عین حال خودش می آمد و می گفت امروز قرار است بیایند شما را دستگیر کنند بهتر است از پله ها بالا بروید تا دستگیر نشوید . ما هم می رفتیم و خودش می ماند و کتک می خورد.وضعیت امروز با دیروز قابل مقایسه نیست ، گرچه روزنامه نگاران بزرگمردی نیز همچون محمدمسعود ،فرخی و ... نیز در همین شرایط عرصه قلم می زدند. ادامه این گفت و گو را درپرانتز بخوانید....