مالكيت رسانه

اختراع خط و استفاده از حروف شرايط را براي تحولات آتي در زندگي اجتماعي بشر رقم زد.
با وقوع انقلاب صنعتي، جهان اولين گام هاي جدي را به سوي رشد و تعالي برداشت. شكل گيري امكانات چاپي و به همراه آن نشر مطبوعات و كتاب تغييرات شگرفي را در زندگي بشري به همراه داشت. بعدها پديدآمدن اولين رسانه شنيداري به نام راديو، انقلابي جديد در عرصه ارتباطات بوجود آورد و همگان را متعجب كرد.
بعد از اختراع راديو، تلويزيون و تلگراف، ساير رسانه هاي ارتباطي بوجود آمدند كه به خودي خود هر يك در زمينه تسهيل ارتباطات و زندگي اجتماعي مؤثر بودند.
امروزه رسانه ها به عنوان ابزاري مفيد و كارآمد براي تمامي افراد جامعه مورد نياز است.
لذا اگر در جامعه اي، مردم دسترسي آزاد به رسانه اي را نداشته باشند حتي رسانه هاي كوچك يا كم برد، به خودي خود حاكمان سياسي آن كشور از سوي جامعه بين المللي به عقب ماندگي رسانه اي متهم مي شوند. بنابراين رسانه ها نقش مهمي را در جامعه ايفا مي كنند.
«رسانه همان پيام است».با اين سخن مارشال مك لوهان نظريه پرداز ارتباطات، به نقش بيشتر رسانه ها واقف مي شويم. رسانه ها براي خودشان مالكيتي را دارا هستند و براساس قوانين و مقررات تعيين شده در حوزه هاي مختلف به فعاليت مي پردازند.
رسانه ها بنابر درخواست دولت ها به گروه هاي مختلفي تقسيم مي شوند به طوري كه جوامع مختلف با اصول سياسي خاص خود از رسانه هاي موجود استفاده هاي خاصي را مي كنند، از اين رو مالكيت رسانه ها در اين جوامع مورد پرسش جدي است. طبق كنوانسيون هاي بين المللي، امروزه قوانين خاصي براي مالكيت رسانه ها قرار داده شده كه لازم است دست اندركاران رسانه اي كشورها اين قوانين را به نحوي در جوامع خود مورد توجه قرار دهند.
با ظهور فناوري اطلاعات و ارتباطات، اخيرا نقش رسانه ها روشن تر نشان داده شده است، به نحوي كه باعث بسط و گسترش رسانه ها شده است.
قبل از ظهور فناوري اطلاعات، اغلب رسانه ها در اختيار دولت ها و جوامع قدرتمند بود، اما با امكانات فني جديد محدوديت هاي بوجود آمده براي رسانه هاي مختلف معمولا با تمهيداتي از بين مي رود.
با اين حال همچنان پرسش هايي در زمينه استفاده از رسانه ها در بين مخاطبان مطرح است.